Engelen bestaan niet

Engelen bestaan niet

In mijn ogen was het een innerlijke overtuiging/waarheid.

Te mystiek, niet bewijsbaar.

Het ging hand in hand met het geloof in God.

Ik geloofde uiteraard, maar het woord God vond ik overweldigend.

Mijn geloof was dat alles energie is, zonder dat er een woord aan verbonden is.

Waarom moet het een woord hebben, dacht ik?

Ik vond Engelen, zweverig

Totdat ik samen met mijn vriendin Janneke

Leber een vijf-daagse colour your spirit ging doen in het toenmalige zwanenhoff.

Deze cursus was onder leiding van; Sue Wood en Mia.

Heerlijk 5 dagen tekenen, contacten maken, mediteren.

Maar daar was het, daar gebeurde het, de eerste ontmoeting met een engel. Tijdens de meditatie van Mia werden we naar "buiten" geleid, naar onze innerlijke ruimte.

Ze zei dat je de tuin te verkennen en alles in je op te nemen, zoals de zon, de wind en de grond waar je op liep.

In de verte zie je een bankje waar je rustig naartoe kunt lopen zei ze.

Als je op dat bankje gaat zitten, kun je in de verte iets of iemand zien aankomen.

Ik zag iets vanuit de heldere hemel, wat leek op een vlinder.

Wat een prachtige kleuren, dacht ik nog.

De vlinder kwam steeds dichter bij, qua vorm gebeurde er niet veel, maar de omvang van de vlinder werd heel groot.

Mijn God, dacht ik; het is een engel, een wezen waar ik geen affiniteit mee heb.

Ik wil geen engel, ik wil iets tastbaars, voor later als we het gaan bespreken.

De engel bleef en vertrok niet.

We spraken niet, het was heel stil, ik kon ook geen geslacht waarnemen.

Door mijn menselijke aard was ik toch geneigd naar het vrouwelijke te trekken.

Zou dat komen door de mooie heldere kleuren?

De engel voelde op zich echt anders aan dan een overleden dierbaren, een dier, of iets wat je kent vanuit dit aardse leven.

Een zwaardere energie, zoals ik die voelde.

De engel nam ook geen kleinere vorm aan.

We werden langzaam uit onze meditatie gehaald.

Ik was ontdaan van deze ervaring.

Was het echt?

Zou het dan toch zo zijn?

Zouden Engelen echt bestaan.

Het was een shock voor mij.

Ik moest even resetten.

Ik was de nuchtere die het vaak had over sceptisch blijven, eerst zien en dan geloven, niets voor zoete koek aannemen.

Het was mogelijk dat het een eenmalige ervaring was, dacht ik, of een verzonnen beeld.

Toch hier bleef het niet bij.

Een avond hebben we met kleuren, gedachten, liefde, healing gegeven naar mensen of personen die je kende.

Mijn toenmalige man was toen gediagnosticeerd met blaaskanker, een agressieve vorm.

Hij had het eerste traject al ondergaan.

Tijdens een controle zagen ze spotjes, zo noemen ze dat. In de maand mei moest hij daarvoor terugkomen, zodat als ze gegroeid waren er nog een traject zou volgen.

Ik nam hem mee in de healing, en tot mijn verbazing was de engel daar.

Zij maakte gebruik van de kleuren die zij had op haar "belichaming" voor de healing, als lichtstralen gingen ze door de spotjes en liet ze ze ontploffen, en werden het kleine bloemetjes.

Het was een vreemd verhaal, maar het gebeurde.

Na de healing moest ik even bijkomen van het geen wat ik waargenomen had.

Het was dus niet eenmalig, de ontmoeting met de engel.

Toen ik thuiskwam, heb ik mijn toenmalige partner gevraagd of hij het prettig zou vinden als ik af en toe healing op afstand aan hem gaf, en hij stemde hiermee in.

Ik heb opzettelijk healing op afstand gevraagd, omdat hij er niet echt iets mee had, met wat ik beoefende.

Het moment kwam toen, de oproep van het ziekenhuis.

Spannend, onrustig

De arts zei bij het bekijken van de echo en foto's dat de spotjes waren verdwenen.

De kanker was niet meer aanwezig.

Ongelooflijk!!

Bij het verlaten van het ziekenhuis zei R tegen mij, dankjewel, voor de rest werd er geen woord over gewisseld.

Of het nou komt door de engel, geen idee.

Wonderbaarlijk was het wel, er was een wonder geschied.

PS; De engel is niet verdwenen 💕😉